"Sanremo" triumfon me një mesazh për të dëshpëruar

"Sanremo" triumfon me një mesazh për të dëshpëruarit

Përfundon edicioni 57 i festivalit të muzikës italiane. Elsa Lila radhitet e pesta në garën e të rinjve


Ti regalero‘ una rosa" ("Do të të dhuroj një trëndafil"), kënduar nga kantautori Simone Cristicchi, ka triumfuar në edicionin 57 të muzikës italiane, "Sanremo". Festivali, i cili u ndoq këtë vit me më shumë vëmendje nga publiku shqiptar, pasi këngëtarja shqiptare, Elsa Lila, konkurroi me këngën "Kuptimi i jetës", me poezi të Guido Morra-s dhe muzikë të Maurizio Fabrizio-s. Me gjithë perfomancën më të mirën të saj, Elsa nuk ka mundur të kualifikohet në "Sanremo"-n e të rinjve, duke u renditur e pesta në radhë. Edhe pse publiku e ka vlerësuar paraqitjen e këngëtares shqiptare dhe interpretimin e saj, juria ka qënë disi skeptike, duke u shprehur se të rinjtë duhet të jenë më entuziastë, ndërsa kënga e Elsës ishte më shumë epike. Ndryshe nga interpretimi i saj i parë në skenën e "Sanremo"-s, në vitin 2003 me këngën "Valleria", këtë herë pamë një Elsë më të kompletuar, më potente për ta zotëruar skenën dhe të dashuruar pas këngës të cilën e interpretoi me të gjithë komponentët e duhur. Që te look-u e deri te mënyra e të kënduarit, Lila rrëfeu se tashmë ajo ishte një këngëtare e vërtetë dhe se "Sanremo" ishte një garë ku ajo këndonte e sigurt. Mediat italiane e kanë vlerësuar paraqitjen e këngëtares shqiptare, me gjithë incidentin që ndodhi natën e parë të festivalit. Në poezinë e Morra-s Lila edhe pse këndonte në seksionin e të rinjve, kërkonte t‘i jepte përgjigje nëpërmjet muzikës një prej gjërave më të ndjeshme të të gjitha kohërave, kuptimit të vërtetë të jetës. Një këngë sa sentimentale, aq dhe konkrete, ku në damarët e hollë të qafës së Elsës mund të dalloje fuqinë me të cilën ajo i ishte përkushtuar kësaj kënge. Gjithsesi edhe pse nuk mundi të dilte me një çmim nga ky festival, arritja e saj deri në finale është një inkurajim i madh për këngëtaren që gjithnjë ka provuar të sfidojë. Potenca e zërit të saj tashmë është një provë e pakontestueshme dhe kënga edhe pse nuk mundi të dilte e para, mund të dëgjohej në korridoret e "Sanremo"-s, të këndohej nga njerëz të ndryshëm. Ishte një këngë për jetën, ndaj ka për të jetuar gjatë. Me çmim të parë në seksionin e të rinjve u vlerësua kantautori roman Fabrizio Morri /////////////////////me këngën "Pensa" ("Mendo"). Ai mori 68 nga 114 votat e mundshme, nga juria e cilësisë dhe ajo demoskopike. Por gjithë vëmendja e shtypit italian tashmë është përqendruar te personazhi kryesor i këtij evenimenti, Simone Cristicchi, kantautori i njohur që gjithnjë ka dashur të sjellë krijime që përmbajnë brenda histori. Me syzet e tij tipike dhe një trëndafil në dorë, ai ka kënduar një këngë të ngjashme me këngë të tjera të njohura italiane, duke përcjellë para mijëra shikuesve dhe atyre që e ndiqnin nga salla e Ariston, zërin e dëshpëruar të Antonios, një personazhi imagjinar, të cilin e kishte bërë protagonist në rrëfimin e tij. "Do të të dhuroj një trëndafil", sipas Simone Cristicchi-t, kishte lindur si një frymëzim që ai kishte marrë pas një turneu në disa spitale psikiatrike në Itali, ku vështrimi dhe drama e njerëzve që kishte takuar, e kishin bërë të mendonte për t‘u dedikuar një këngë. Një këngë kushtuar të gjithë atyre që e kalojnë jetën mbyllur edhe pse nuk kanë bërë asnjë krim. Dhe vargjet e Cristicchi-t përcillnin më shumë se një dhembje, një tablo aq të gjallë dhe dëshpëruese për të gjitha ata që fati i çon në ato shtëpi për të kuruar mendjen, ku trupi dhe zemra kanë humbur. Dhe Antonio, personazhi imagjinar, tashmë do të mbetet gjatë në mendjen e të gjithë italianëve, fansa të "Sanremo"-s,si një mënyrë për të pasur më shumë vëmendje ndaj kësaj kategorie njerëzish që janë aq afër nesh. Një këngë e bërë me dashuri, për të gjitha ata që s‘mund të ndjejnë më një ndjenjë të tillë, është dhe mesazhi që "Sanremo" përcolli në edicionin e saj të 57-të. Çmimin e dytë të këtij festivali e ka marrë kantautori i njohur Albano. Ndërsa çmimi i tretë i ka takuar këngëtarit Pierro Mazzocchetti, i cili rikthehej në skenën e Ariston pas dhjetë vitesh.